Obiekt

Abstrakt:

Artykuł jest próbą przedstawienia, w jaki sposób mocarstwa regionalne w Azji Środkowej i Południowej − Rosja, Iran, Chiny, Pakistan i Indie − postrzegają problem Afganistanu po zakończeniu misji ISAF w 2014 roku. Można stwierdzić, że pomimo konfliktów, różnorodnych priorytetów politycznych i militarnych, potęg regionalnych Iranu, Pakistanu, Indii czy aspirujących do grona potęg globalnych Rosji i Chin, w ich polityce wobec Afganistanu istnieje punkt wspólny, który łączy te kraje w dążeniu do utrzymania dotychczasowego status quo. Jest to obawa przed destabilizacją regionu po wycofaniu sił ISAF po roku 2014. Pomimo deklarowanej przez lokalnych potentatów niechęci wobec obecności sił NATO u podnóża Hindukuszu, Indie, Chiny, Pakistan, Iran, czy nawet Rosja są w gruncie rzeczy zadowolone, że to zachodnie wojska biorą na siebie ciężar walki z talibami i Al-Kaidą, powstrzymując groźbę rozlania się ekstremizmu w regionie. Firmy z tych krajów, dzięki ochronie militarnej NATO, mogą eksploatować bogactwa lokalne, a także realizować politykę pomocową swoich państw. W ten sposób soft power lokalnych potęg Azji Środkowej realizowane było pod ochroną Sojuszu Północnoatlantyckiego. Brak sił ISAF może spowodować zaognienie wzajemnych relacji Afganistanu z jego sąsiadami, głównie z Pakistanem i Iranem. Kraje te posiadają broń atomową. Wszystko to niesie ze sobą zagrożenie bezpieczeństwa regionalnego, a nawet światowego.

Data wydania:

2014-05-15

Identyfikator:

oai:ribes-88.man.poznan.pl:1599 ; doi:10.37055/sbn/135186 ; oai:editorialsystem.com:article-135186

ISSN drukowany:

2082-2677

Identyfikator wydawcy:

135186

Licencja:

kliknij tutaj, żeby przejść

Strona początkowa:

87

Strona końcowa:

112

Tom:

5

Wydanie:

1

Czasopismo:

SBN

Słowa kluczowe:

Afganistan ; bezpieczeństwo ; mocarstwa regionalne ; Azja Środkowa ; Rosja ; Chiny ; Indie ; Pakistan ; Iran ; USA ; ISAF