Obiekt

Abstrakt:

W artykule została przedstawiona problematyka Komunikacji Strategicznej jako nowej zdolności operacyjnej, która zostanie wdrożona w resorcie obrony narodowej i SZ RP. Sojusz Północnoatlantycki określił w 2009 roku główne kierunki rozwoju tej zdolności, traktując je jako podstawę do przyjęcia rozwiązań w państwach członkowskich. W chwili obecnej Komunikacja Strategiczna w doktrynach państw NATO ma już ugruntowaną (chociaż jeszcze mającą objawy „wieku dziecięcego”) pozycję. W Polsce dopiero podejmowane są próby włączenia Komunikacji Strategicznej w rutynowe działania organów politycznych i wojskowych różnego szczebla. Główne problemy z tym związane dotyczą spraw podstawowych – poczynając od precyzyjnego zdefiniowania, czym jest Komunikacja Strategiczna, po określenie jej związków z od lat ugruntowanymi działaniami na polu dyplomacji wojskowej, operacji informacyjnych (InfoOps) czy operacji psychologicznych (PSYOPS). Artykuł zawiera propozycję interpretacji określenia „Komunikacja Strategiczna” oraz omówienie podstawowych kontrowersji związanych z tym określeniem. Celem jest oddziaływanie na poglądy o komunikacji strategicznej osób z kręgów polityczno-decyzyjnych tak, aby w implementacji tej zdolności operacyjnej nie popełniono błędów, które mogą być trudne i kosztowne do usunięcia.

Data wydania:

2014-05-15

Identyfikator:

oai:ribes-88.man.poznan.pl:1580 ; doi:10.37055/sbn/135199 ; oai:editorialsystem.com:article-135199

ISSN drukowany:

2082-2677

Identyfikator wydawcy:

135199

Licencja:

kliknij tutaj, żeby przejść

Strona początkowa:

289

Strona końcowa:

310

Tom:

5

Wydanie:

1

Czasopismo:

SBN

Słowa kluczowe:

polityka informacyjna ; Komunikacja Strategiczna ; STRATCOM