Obiekt

Abstrakt:

Autor stara się rozwikłać dylemat związany z realnym i etymologicznym pojmowaniem bezpieczeństwa, jego konwencjonalnym i często polisemantycznym definiowaniem, a naturalnym i istotowym określaniem. W rozwikłaniu tym wskazuje na dwa rodzaje nazw wyróżniane już przez Platona i Arystotelesa, a mianowicie : konwencjonalne i naturalne. Stąd analityka semantyczna i objaśnienie pomieszczone w następnych częściach wywodu dotyczą znaczenia: konwencjonalnego nazwy złożonej bezpieczeństwo, naturalnego tej nazwy w języku polskim i nie tylko w języku polskim. Konkluzją wywodu są konstatacje wskazujące, z jednej strony, na nietrafne i konwencjonalne określenia bezpieczeństwa – najczęściej brak zagrożeń − z drugiej zaś na trafne i naturalne – raczej przez lub za pomocą pieczy, kontroli i troski. Te ostatnie mają umocowanie etymologiczne i semantyczne w archaicznej nazwie występującej w języku polskim, a mianowicie: przezpieczeństwo. Również osadzenie znaczenia nazwy bezpieczeństwo w łacińskim securitas (se – każdy; cura – piecza) znaczy każdą pieczę, nadzór i kontrolę oraz dbałość. Stąd rekomendacja dla takiej naturalnej i trafnej definicji nazwy bezpieczeństwo, która głosi, że jest ono takim stanem rzeczy, którego specyfiką jest piecza, troska i kontrola oraz dbałość. W przeciwieństwie do tej naturalnej definicji, konwencjonalne określenia bezpieczeństwa identyfikują tę nazwę złożoną z brakiem zagrożeń, chociaż może z czymkolwiek, np. pewnością lub niezawodnością albo stabilnością itp.

Data wydania:

2017-12-01

Identyfikator:

oai:ribes-88.man.poznan.pl:1430 ; doi:10.37055/sbn/129856 ; oai:editorialsystem.com:article-129856

ISSN drukowany:

2082-2677

Identyfikator wydawcy:

129856

Licencja:

kliknij tutaj, żeby przejść

Strona początkowa:

17

Strona końcowa:

45

Tom:

12

Wydanie:

2

Czasopismo:

SBN

Słowa kluczowe:

analityka ; nazwa ; semantyka ; semiotyka ; pragmatyka ; definicja ; bezpieczeństwo